Fotballfrue

Fotballfruen gravid, stod det i VG ein dag. What??!! Tenkte eg. Har dei fått med seg at EG er gravid?? Wow! Trudde det var berre meg sjølv som tenkte på meg sjølv for tida. Og så  såg eg altså at VG hadde fått med seg at EG var gravid... Trudde eg... Snakk om å leve i si eiga boble, og når mannen faktisk VAR vekk på fotballkamp, så følte eg at den overskrifta traff meg. Liksom berre for å vise at nokon ser meg! Det hjelpte ein liten augneblink! :) Og det er jo augneblinkane ein skal ta vare på! :) Og viss eg såg vekk frå innhaldet så sto det jo om meg; fotballfruen er gravid. Og når denne graviditeten er over hååååpar eg fotballkarriera er over òg... Tre, snart fire ungar heime, full jobb på oss begge, fullt program for ungane, huset har vore ein sånn byte-kle-og-gjere-lekser-kanskje-ete-litt-plass i vår. Så når laguttak skal takast, telefonen kimer, lagoppstilling skal meldast inn, nokon kan ikkje vera med, nokon orkar ikkje, nokon vil ikkje, nokon veit ikkje og nokon hugsar ikkje... Og nokon då brenn for fotballen og kunne spelt kamp kvar einaste dag for gleda si skuld, så er det ikkje berre berre å halde motivasjonen oppe på ein mann som har runda 35... :) No vil eg dessutan ikkje vera fotballfrue meir. No vil eg berre vera frue. Og mamma. :)
Fotball er ein fantastisk idrett og eg skulle ønskje eg sjølv spelte fotball meir enn eg har gjort, men det er for seint å tenkje på no. Eg tenkte på det i vinter, og byrja på damelaget... Men så byrja magen å vekse og fotballskoa vart atter lagt på hylla... Så eg skal visst berre vere fotballfrue eg. Ikkje fotballspelar. Fotballmamma kan eg godt vera. Ja, DET vil eg vera! Det er morosamt! :)