Det skiftar frå moro, spenning, trist, glad, spørsmål og svar... heile tida...

Lenge sidan eg har skreve noko her no. Feriemodusen får ta skulda...

Me hadde fine dagar i Oslo. I Tusenfryd kosa me oss alle mann! Me hadde gode vener med oss og dagen gjekk SÅ fort! Me såg det vart progresjon i kva dei torde å prøve utover dagen, men me såg òg at når me blir trøytte og slitne så toler me mindre spenning... Fedrene skal i allefall ha at DEI var ivrige!! Hehe! :) Som bileta viser så står det ein heil gjeng med ungar og ventar på at pappane skal settjast i gang... Som det andre bildet viser (eller igrunn ikkje viser) så gjekk den speedmonsteren veeeeldig fort... På tredje bildet klarde me å fange den eit lite sekund i kameralinsa... Ein slik dag er det fint at alle sine behov blir dekka. Nokon likar å ta ting som går i full fart, medan nokon godt kan følgje dei minste på sånne fine, koselege karusellar, passe på at alle får mat og drikke, passe kleda, hugse eller ikkje hugse solkrem, finne do og ta bileter!
Då me kom heim var soverommet vårt innvadert av maur!! Så me måtte ta kverken på dei, og så reiste me til Feiga! Finaste plassen! Sit ute og kosar oss der om kveldane. Me er SÅ heldige som har ein slik plass. Det er heilt stille. Fjella speglar seg så vidt i den blanke fjorden når mørkret sig på. Eg sit ute og høyrer båten klakke i dei små krusingane på sjøen, høyrer lyden av bålet som knitrar, Feigefossen som dundrar langt bak i fjellet og som eg høyrer nærmare som er vorten til Feigeelva med sin brus... Ah, kos... Kan sitje slik heile kvelden. Så køyrer det ein nederlandsk bil forbi og som sikkert trur at fossen er opplyst, og at dei kan sjå den sjølv om det er mørkt... Dei blir skuffa... Så køyrer dei vidare til Ornes og trur at det går ferje heile døgnet... Dei blir nok skuffa endå ein gong... Det er ikkje slik her.:)

Me var i Feiga då me fekk det triste bodskapet om at oldemor hadde trekt pusten for siste gong... Ho var ei gamal dame som hadde vore sjuk ei tid, men allikevel er det så ufatteleg trist. Ho var så glad då Anja vart fødd. Ho vart så glad då Malene vart fødd. Og då Emil kom til verden tykte ho det var stas med denne vetle guten. Jentene har leika masse med dokka hennar, som ho har fortalt så mange gonger om, korleis ho kjøpte den. Kvar jul har dei vore borte i stova hennar og trekt opp ei kyrkje som spelte julemelodiar. Me har hatt fleire økter der me har spelt kinasjakk med ho. Sjølv om ho ikkje høyrde så godt dei siste åra, så ser me at ho har stor glede av å sjå oldebarna sine... Me har mange gode minner....

Og dette er ei hending som får fram mange spørsmål frå ungane... Er ikkje alltid så lett å svare på.. Kvar er himmelen? Ser ho oss derifrå? Kan me tenkje i himmelen? Virkar hjertet att der? Mange tårer og mange spørsmål om livet...
Me lærer ein masse ting kvar einaste dag om ulike tema. Anten me vil eller ikkje...

Eg sluttar av her eg... Vart litt trist på slutten. Men slik er kvardagen av og til. Me tenkjer på deg, oldemor/bestemor!